Vrolijk kerstfeest ?

• 

  nikie

  21-12-2009 15:13

  Hallo ,

  kerstvakantie: in “ ziekte” na m'n tweede miskraam dit jaar. Ik heb reeds een zoontje van 4.

  Van mijn zoon was ik vrij vlug zwanger, geen zo'n gemakkelijke zwangerschap geeindigd met zwangerschapsvergiftiging. Met een keizersnede is mijn zoon toen geboren. Advies van mijn gene: zo weinig mogelijk stress voor een volgende zwangerschap. Zo gezegd, zo gedaan. Een huis gebouwd en een paar jaar verder wilden we er wel weer voor gaan. Spiraaltje werd verwijderd en 3 maand ( februari 2009) later heel onverwachts zwanger. Dolgelukkig maar deze zwangerschap was precies anders ( het zal misschien een meisje zijn zei de dokter nog ??), geen enkel kwaaltje, voelde me fantastisch. Op 7 weken wakker geworden met stekende buikpijn, vrij snel gevolgd door bloedverlies. Dit kwam zo hard aan, ik was er echt niet goed van. We hadden onze zoon net verteld dat er een broertje of zusje bij kwam. Ben toen 3 weken thuis geweest van het werk.

  Ik wou zo snel mogelijk weer zwanger zijn maar dit wilde neit direct lukken. Na een controle bij de dokter in oktober 2009 voor een follikelmeting waren we de maand nadien zwanger. opnieuw heel blij maar met de nodige angst. Na 7 weken naar de gene voor een eerste echo. Het was een beginnende zwangerschap (pas 5 weken ??? dit klopte niet met de testen en het bloedonderzoek), de stress begon, dan angst sloeg opnieuw toe maar de gene verzekerde ons dat er geen reden was tot paniek. Week nadien nieuwe echo: een hartactiviteit. dit was heel goed zei ze ons. Week nadien toch opnieuw op controle voor de zekerheid ( 14/12), net voor de feestdagen.

  14/12: het vruchtje was veel te klein, het hartje klopte veel te traag. Ze was 100 % zeker dat dit opnieuw in een miskraam zou eindigen. Ik had de keuze: afwachten of op gang brengen met medicatie. Ik koos voor het laatste. Ik had het zelf in de hand wanneer het zou komen, ik was voorbereid, maar weerom een zware klap. Opnieuw drie weken thuis van mijn werk.

  Ik weet niet of ik het nog eens kan opbrengen, ik ben bang dat mijn draagkracht zijn maximum heeft bereikt.

  Hoe doen anderen dit ,om dit voor de tweede maal te boven te komen ?
• 

  anna7040

  24-12-2009 17:17

  Hoi Nikiee,

  Ik herken je verhaal want ik heb namelijk ongeveer het zelfde meegemaakt dit jaar. Wij hebben een gezonde zoon van 2 jaar en mijn wens om nogmaals zwanger te worden in inmiddels omgeslagen in een soort dwang. Mede door mijn leeftijd: 42 jaar. Ik heb dit jaar in april na 7 weken een miskraam gehad. Op advies van mijn gynaeocoloog hebben we 3 maanden gewacht om het weer te proberen. Dit gedaan met als resultaat dat ik in aug weer zwanger was. Helaas kreeg ik nu na bijna 10 weken weer een miskraam. Ik zat er helemaal doorheen en kon niet geloven dat dit echt gebeurde. Ik had namelijk 2 weken eerder een echo gehad waar alles goed leek, hartslag ok etc. Alleen was het vruchtje aan de kleine kant. Een paar dagen voor mijn nieuwe afspraak waren mijn zwangerschap symtomen ineens nagenoegweg. Mijn ergste nachtmerrie werd werkelijkheid. Inmiddels is het dec en proberen we het weer. Volgens mijn gynaeoloog is er geen enkele reden voor. Hij heeft voorgesteld om de medische molen in te gaan maar we hebben besloten om dat niet te doen. Mede door mijn leeftijd. Ik hoop ze vreselijk dat het nog eens mag gebeuren je wil het niet weten… in de tussentijd moet ik oppassen dat het me niet in mijn macht krijgt. Van de andere kant ben ik ook heel bang voor weer die teleurstelling, de pijn en het verdriet… Het houdt me wakker maar toch blijft mijn wens zo sterk! Ik probeer positief te zijn maar toch komt iedere keer dat verdriet toch weer boven. Hoe ver kan en wil een mens gaan? Ik weet het niet! Ik wens je veel sterkte!

  Groetjes Anna
• 

  Anna

  25-12-2009 00:13

  Hallo meiden,

  allemaal héél herkenbaar… ik heb 3 miskramen gehad en ook bij mij speelt de leeftijd een grote rol, ben nu 39.

  In november eindelijk ons eerste kind gekregen. Ook ik dacht af en toe gaan we er nog voor of stoppen we nu? Maar toch ben ik blij dat we door gegaan zijn. Het verschil is wel dat ik, als het mis gaat, er wel een bepaald soort ‘vrede’ mee heb, het is toch de natuur die het afbreekt, het ligt niet aan jou !! Dus ik ben wel redelijk nuchter hierin, niet dat het niet tegenvalt hoor, geloof me ik heb ook m'n momenten gehad, maar toch dacht ik dan er is een reden voor en daarom kon ik daar wel rust in vinden. Maar in je hoofd wil je gewoon een kind dus het werd geen obsessie maar ik heb wat nachtelijke uurtjes op deze site doorgebracht. Ik kwam nu even terug om te kijken of ik iemand nog wat ‘' hoop’ kon geven….want bij mij lukte het toch wel na 3 miskramen dus geef niet te snel op. Het is zwaar…maar als het lukt…is het het zo waard geweest. Succes ermee !!!