Van de week waren we nog in de wolken, echo gehad en alles zag er zo goed uit.
Het was nog pril 5 weekjes…
Vanochtend de schrik..ik verloor bloed, helderrood bloed.
Eerst maar een beetje, maar het werd steeds meer.
Later op de ochtend ook nog een rugpijn en krampen en begonnen kleine stolsels mee te komen.
Langzaamaan wordt het bloeden steeds meer, het vruchtje ben ik nog niet kwijt, maar het komt me te bekend voor het is al 3x eerder gebeurd.
Dit kleintje kwam zo onverwacht, maar was oh zo welkom.
Het doet zo'n pijn om weer een kindje te verliezen.
Vanmiddag het commentaar ‘ach je kunt tenminste zwanger worden’ , maar wat heb je aan zwanger worden als het iedere keer uitloopt op een miskraam.
Woensdag naar de gyn, nu niet meer voor een echo, maar de medische mallemolen in.
Pfff ik ben helemaal leeg en zie op tegen de paasdagen.
2 verplichte brunches en heb er geen bal zin in…
We hadden tegen niemand verteld dat ik zwanger was, dus de vragen gaan komen waarom ik zo stil ben.
Ik behoor een blij aanstaand bruidje te zijn, betwijfel alleen of ik dat kan opbrengen.