hoe lang duurt het

• 

  Sophia

  10-04-2007 10:45

  Hallo,

  Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben 43 en heb vorige week maandag in het ziekenhuis te horen gekregen dat het hartje van ons kindje niet meer te zien was na 9 weken (met 6 weken wel!!, wat waren we blij) We zijn 4 jaar bezig geweest met IVF en allerlei operaties tot het doek (dachten we) definitief voor ons viel in sept. 2005. We hadden ons leven voor zover mogelijk weer enigszins opgepakt tot sept. vorig jaar, ik was overtijd en zwanger. Dit heeft 8 weken mogen duren, bij de echo was alleen een leeg vruchtzakje te zien. Daarna dus de miskraam. In het ziekenhuis was ons in 2004 al verteld dat de kans op zwangerschap minder dan 3% was. Tot onze grote verrassing in maart weer overtijd en weer zwanger, we geloofden het bijna niet. En toen zagen we het hartje. Alles zou nu goedkomen, we zouden er ‘bij’ gaan horen, geen kinderloze mensen meer zijn. Helaas, het liep anders af. Afgelopen zondag krampen en loedverlies gehad maar hierna nog niet weer. De vorige keer heb ik wel 2 weken last gehad van bloedverlies met ontzettende krampen. Het lijkt mij dat het nog niet echt los kan komen, Hebben jullie hier ook ervaring mee dan hoor ik dat graag. Ik kan me niet voorstellen dat het nu al weer voorbij is.

  Liefs en veel sterkte voor een ieder hier op dit prikbord
• 

  Nouweira

  10-04-2007 13:12

  Beste Sophia, ik wens je heel veel sterkte. Vorig jaar september heb ik ook een miskraam gehad. Ik kreeg tijdens een termijnecho te horen dat het vruchtje niet meer leefde al bij 9 weken geen hartactie meer (ik was toen al bijna 13 weken zwanger) Al die tijd geen druppel bloed verloren, ik kon het niet geloven. Daarna duurde het nog ongeveer 20 dagen voordat mijn lichaam het ging afstoten. Nu ben ik ook zwanger 7 weken maar hen alleen maar het gevoel dat het mis zal gaan. Volgende week bij 8 weken krijg ik een echo ben zo bang! Ik hoop niet teleurgesteld te worden dit keer. Ik wens jou heel veel sterkte en hoop dat je gauw weer zwanger wordt en dat het dan goed afloopt.
• 

  isabelle

  10-04-2007 14:41

  hoi sophia, jammer dat je ook hier terecht bent gekomen…we hebben een beetje een gelijkaardig verhaal…ok ik kreeg te horen dat mijn kindje na 7 weken gestopt was met leven…ik heb geen curretage gehad, en het is dus vanzelf gekomen…maar ik was ervan overtuigd dat het was blijven zitten, omdat ik helemaal niet zoveel bloed verloor, en het klopte helemaal niet met mijn beeld van een miskraam.Ik heb geen vruchtje opgevangen, geen grote bloedstolsels gehad…maar bij een echo 2 weken na het slechte nieuws was mijn baarmoeder helemaal “schoon” Het hoeft dus niet altijd met veel bloedverlies te gebeuren…

  Ik wens je heel veel sterkte en moed, liefs, Isabelle
• 

  Irene mv 1 dochter

  10-04-2007 20:45

  Hallo Sophia,

  Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen hiermee. Dat je na al die jaren eindelijk zwanger blijkt te zijn, en het gaat dan tot 2x toe mis, moet echt vreselijk voor jullie zijn.

  Bij mij was het op de eerste echo mis, volgens de gyn was het met 10 weken gestopt met leven.

  Met pillen is toen de miskraam opgewekt omdat het niet spontaan wilde komen.

  Als ik jouw verhaal lees heb je wel bloedverlies gehad maar verder geen stolsels e.d. Normaal krijg je eerst vreselijke kramp (baarmoeder trekt samen) en dan wordt de vrucht afgestoten.

  Ik zou in jouw geval contact opnemen met de verloskundige, of de poli gynaecologie, om een echo te laten maken. Zij kunnen dan zien of alles verwijderd is, of dat je eventueel nog gecuretteerd moet worden.

  Heel veel sterkte de komende tijd.
• 

  Sophia

  11-04-2007 14:06

  Ik denk dat ik inderdaad morgen maar even de huisarts bel. Vandaag weer bijna geen bloedingen, nog wel steeds een opgezette buik.

  We zijn zonder ook maar enige voorlichting verder uit het ziekenhuis weggegaan (na de echo bedoel ik dan). Het personeel daar zal wel gedacht hebben, dat heeft deze mevrouw eerder meegemaakt. Ik weet niet of jullie daar ook ervaring mee hebben. Ongeveer 3 minuten nadat de dokter ons vertelde dat er geen hartje te zien was stonden we al weer op de gang. We moesten in de grote hal uithuilen waar iedereen langs liep. Ik denk dat ik daar zodra ik me meer wat beter voel ook iets mee gaan doen. Ze hadden je toch in elk geval wel even de gelegenheid kunnen bieden om even met z'n 2-en apart in een kamertje bij te komen van dit vreselijke bericht. Vreselijk, net 1 grote fabriek waar een bepaalde productie gehaald moet worden.
• 

  Irene mv 1 dochter

  11-04-2007 20:20

  Jemig wat erg!!

  Wat vreemd dat ze je laten weggaan uit het ziekenhuis zonder enig vervolg.

  Bij mij liep het allemaal heel vlot: er werd meteen een vervolgafspraak gemaakt voor een week erop. Dus een week afwachten of het spontaan op gang kwam of niet. Na die week nogmaals een echo voor 100% zekerheid.

  Toen pillen meegekregen, en erg duidelijke instructies van de gynaecoloog. Kreeg een telefoonnummer mee dat ik dag en nacht kon bellen mocht ik vragen hebben, mocht ik opeen enorm gaan vloeien enz.

  Voor een paar dagen erna werd er voor mij een afspraak bij dezelfde gyn weer gemaakt, om te kijken of de pillen goed hadden gewerkt.

  Ik heb al wel eerder een miskraam meegemaakt, maar dat was met 6 weken. Maar deze was toch totaal anders.

  Ik wil je adviseren zsm naar de huisarts te gaan, en je te laten doorverwijzen naar de gynaecologie voor een echo. Want zolang je nog geen stolsels hebt verloren, is de vrucht nog in je lichaam.

  Heel veel succes en laat even weten hoe het verder afloopt.
• 

  isabelle

  11-04-2007 21:27

  hoi meiden, ook bij mij was het allemaal zo onduidelijk, wij waren naar de spoedopname gegaan,(dat moet hierzo in Spanje) en ook wij werden zo weggestuurd..ja mevrouw jammer, maar het is mis, het zal wel vanzelf komen, kom over een weekje maar eens terug om te zien of allesweg is.Daar stonden we dan, ik helemaal hysterisch…en de dokter zei dat we weer weg moesten want dat hij het druk had…als ik er nu aan denk word ik weer superkwaad…ik dacht dat dit hier alleen gebeurde maar in NL dus ook…

  en sorry Irene, maar ik heb ook echt niet in de gaten gehad dat ik het vruchtje verloor…ik had helemaal niet zoveel bloedverlies, en stolsels ook niet…toch was alles verdwenen na 2 weken…mijn gyn heeft toen uitgelegd dat het vruchtje al langer dood was en het dus al een beetje vergaan was…het spijt me voor de omschrijving….

  aan iedereen veel liefs…en dat pasen ons allemaal een bevrucht ei gebracht heeft…
• 

  Sophia

  12-04-2007 21:11

  Heb vanmiddag toch maar gebeld met de huisarts. Hem verteld dat ik de afgelopen dagen helemaal geen bloedingen meer had maar dat ik niet het idee heb dat ‘alles’ al weg is. Volgens hem kwam dit veel vaker voor. We hebben afgesproken het even over het weekend heen te tillen en dat als er dan nog steeds niets komt, ik naar het ziekenhuis ga voor een echo.

  NOg even een vraagje aan jullie: zijn jullie wel gewoon aan het werk gebleven of heben jullie je ziekgemeld. Ik heb me ziek gemeld, voelde me ook mentaal echt niet in staat om aan het werk te gaan. Vorige week zou er ook net een collega weer beginnen die inmiddels zijn 3e kind heeft gekregen!!!! HEt is soms zo oneerlijk verdeeld op deze wereld. Maar goed, dat is wellicht meer iets voor een andere site, sorry hoor.
• 

  Irene mv 1 dochter

  12-04-2007 21:25

  Hoi,

  Ik kreeg het vreselijke bericht te horen toen ik een week vrij had.

  Ik begon wel in het weekend spontaan te vloeien en op zondagavond kreeg ik vreselijke krampen en kwam er een enorm stolsel naar buiten, ik denk zo groot als een vuist. Toen dacht ik dat ik alles gehad had. Moest toen die week nog wel naar de gyn omdat ik met die pillen zou gaan beginnen.

  Dus 's maandags weer aan het werk gegaan in de veronderstelling dat ik alles kwijt was. Vloeide nog erg licht maar dat leek op een lichte menstruatie dus was goed op te vangen met maandverband.

  Echter begon 's middags hevige krampen te krijgen. Dat van zondagavond bleek nog maar het begin. Ik bleef maar naar de wc lopen en op een gegeven moment kon ik het niet meer met 2 maandverbanden tegelijk opvangen. Ook omdat ik grote stolsels (ter grootte van pruimen) verloor.

  Dus met spoed naar huis gegaan, dat kon niet langer zo. Toen heb ik me dus ziek gemeld. De volgende dag op controle naar de gyn. Bleek nog enorm veel aanwezig te zijn in de baarmoeder, ik was nog lang niet alles kwijt. Dus alsnog de pillen ingenomen en toen kwam er nog enorm veel. Ben veel bloed die dagen verloren en voelde me daardoor ook behoorlijk afgezwakt. Heb een week nodig gehad om bij te komen, lichamelijk dan. Mentaal heb ik er langer last van gehad.

  Omdat ik ook al bijna 11 weken was toen het misging, was er zoveel aanwezig in de baarmoeder. Ik stond er versteld van.
• 

  isabelle

  12-04-2007 22:03

  als ik Irene's verhaal lees heb ik toch veel “geluk” gehad…

  maar ik ben vandaag pas voor het eerst terug aan het werk gegaan…na 6 weken thuis geweest te zijn..de eerste 2 weken omdat er een kleine bloeding te zien was in de baarmoeder en ik moest rusten en daarna toch het miskraam..dat heeft ongeveer 3 weken geduurd voor er enige duidelijkheid was…of alles nu wel weg was of niet…ik was emotioneel echter veel slechter en de dokter vond het niet verstandg om al te gaan wrken..ik werk in een bejaardentehuis en wordt regelmatig geconfronteerd met de dood…dat is soms zowiezo al zwaar, maar nu helemaal..dus ik ben wel lang thuis gebleven…Ik vind dat als jij je beter thuis voelt dat je dan zeker moet doen…het is niet niks wat je meemaakt…zowel fysish als mentaal…er is in onze maatschappij niet veel ruimte voor verdriet, we moeten weer verder,maar soms moet je aan je verdriet en vermoeidheid kunnen toegeven vind ik…en het is zeker niet zo dat ik weggekropen ben in mijn verdriet, maar ik heb het wel een plaatsje kunnen geven denk ik…

  liefs