Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
petra
Soms heb je het gevoel dat je heel erg alleen ben in wat jou is overkomen,maar vanmorgen heb ik dit prikbord gevonden.
Zoals ik natuurlijk wel weet is dat ik niet alleen ben in het verlies van een kindje,zelfs twee kindjes niet…Mijn verhaal is dat ik in aug 2000 een week of 11 zwanger was maar ja de droom was te mooi om waar te zijn ik begon bloed te verliezen en het vruchtje bleek na een echo al te zijn gestorven na 8weken en 4 dagen. Mijn leven stond even op zijn kop en ik was blij dat ik mijn oudere dochtertje toch nog had.Ik heb een jaar later mijn man het huis uitgezet door omstandigheden(doet er even niet toe wat).Gelukkig lijkt het er in 2003 weer op dat er betere tijden aan zaten te komen,ik heb een nieuwe vriend en het gaat super met z'n drieen.We zijn 14-2-2006 getrouwd en we dachten het is nu of nooit meer laten we proberen of we nog een keer ouders mogen worden,in mei zijn we gestopt met de pil en ja hoor ik was in oktober overtijd en we hebben samen de test gedaan.Die was positief we krijgen een babytje,maar ja met 10 weken de verloskundige zegt ga maar voor een echo kijken hoe ver je ben…..we kregen een echo en die zei dat het wederom weer fout was gegaan het vruchtje was maar 6 weken oud geworden en het hadden er 11 moeten wezen het leefde niet meer.
Ik heb in dec een curretage gehad en alles was zo raar je voelt je bedrogen door je eigen lichaam en dan zeggen ze ook nog het leven gaat door ,maar zo voelt het niet altijd want over drie weken was ik uitgerekend en het doet nog altijd zeer.
We proberen het nog wel een keer maar ik snap het verdriet dat jullie hebben en ik hoop dat we allemaal toch een keer die kans krijgen waar we zo graag op hopen .
liefs petra
