Wil even mijn verhaal kwijt.

• 

  sella mv senne en Nora*

  14-07-2007 18:21

  Afgelopen woensdag ben ik met 22 weken zwangerschap bevallen van een hele mooie dochter, Nora*. Ze was ongeveer 25 cm groot, maar helemaal af. Ze leek erg veel op haar broertje, die nu 3 is.

  Helaas is Nora* overleden omdat ze nog te klein was voor dit leven. Dit was erg moeilijk….te zien dat je meisje maar blijft ademen en er niemand is die iets voor haar kan doen. Ruim een uur, heeft ze op eigen kracht geademd maar we wisten dat ze dit leven nog aan kon.

  Zonder dat ik er iets van gemerkt heb is mijn lichaam met de bevalling begonnen. Geen pijn of weeen gevoelt en ineens bleek ik 5 cm ontsluiting te hebben. Op het moment dat je dat hoord wordt de wereld onder je voeten vandaan gerukt, en weet je echt even niet meer waar je het moet zoeken. Het enige wat door je hoofd gaat is, ik moet bevallen van mijn kindje maar het is nog te vroeg voor haar, ze zal het niet overleven…..en dat doet heel veel pijn.

  Wat ik wil zeggen…..rust zacht lieve Nora*, er wordt veel aan je gedacht !

  Ik schrijf mijn verhaal ook hier omdat ik het gewoon kwijt wil, en er geen vroeg-geboorteprikbord is.
• 

  claudia mv kyra en kyana

  15-07-2007 10:51

  ik had je verhaal al gelezen op zwanger pb en ik kan niet meer zeggen dan heel veel sterkte met dit verlies en de hemel heeft er een engeltje bij
• 

  Irene mv 1 dochter

  15-07-2007 13:01

  Heel veel sterkte de komende tijd!
• 

  isabelle

  17-07-2007 11:41

  Sella,

  ook ik had je verhaal al gelezen, maar via hier wil ik je toch nog een keer proberen om je een beetje steun te geven…woorden schieten te kort bij wat julie hebben meegemaakt…

  ik vond het altijd zo leuk om jouw berichtjes te lezen, ook omdat je ver weg woont, en ik benieuwd was hoe jij in het buitenland wonen ervaart…ik woon in Spanje en dat is leuk…tot er iets erg gebeurt, en dan mis je toch zo je familie…ik heb jammer genoeg 2 miskramen gehad hier in Spanje en het blijft steeds in m'n hoofd spoken of het in NL wel goed zou zijn gegaan…ik kan me voortellen dat jij ook die vraag hebt…

  toen ik jouw bericht las werd ik helemaal stil, hoe durf ik dan te klagen, dit is te erg voor woorden..ik heb echt heel veel aan je gedacht…ik wou dat ik iets kon doen om je te helpen,.

  ik wil je de energie en de kracht schenken om hier door te komen, om Nora een mooi plekje in je hart en je familie te geven..ook aan je man wens ik alle kracht om dit samen met jou te verwerken….

  lieve Sella, een knuffel van mij, Isabelle