Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Inckert
Hoi meiden,
Zal beginnen met mezelf voor te stellen:
Mijn naam is Ingrid en ben 25 jaar. Samen met mijn vriend hrb ik augustus vorig jaar na 8 weken een miskraam gekregen. Ik heb 4 dagen helse pijnen geleden voordat het vruchtje afkwam. Er was op medisch gebied ook niemand die de moeite deed om ons te steunen. De angst zat er goedin, maar we zijn weer verder gaan werken aan onze kinderwens. Alles verliep zeer moeizaam en na een jaar ziekenhuis in en uitgelopen te zijn en 2 kijkoperaties verder, zijn we dan toch op natuurlijke manier in verwachting geraakt. BLIJ; deze zwangerschap voelde meteen goed aan, allerlei kwaaltjes en ik voelde me heerlijk. Niet te vergelijken met m'n eerste zwangerschap.
Na bijna 8 weken kregen we onze eerste echo in Tilburg, het vruchtje was iets te klein, maar het hartje klopte duidelijk. Voor de zekerheid wilde de arts ons tot de 13 weken, wekelijks op controle-echo hebben. De 2e echo een week later was al een stuk positiever; onze uk was goed gegroeid en het hartje klopte krachtig. Op ons verzoek, mochten we naar ons eigen ziekenhuis voor de volgende echo. Die was afgelopen dinsdag. We gingen er met een goed gevoel heen, zouden eindelijk het hartje óók horen! Toen de echo in beeld kwam zag ik het meteen, het hartje klopte niet. De echoscopiste bevestigde en ik heb wel 1000 keer gezegd dat het toch geen miskraam was hè… Maar helaas, morgen ga ik gecurreteerd worden. Uit angst voor wat we vorig jaar hebben meegemaakt, hebben we nu voor deze manier gekoezen. Ik ben giga zenuwachtig en begin ook al krampen te krijgen. Ben dus superbang dat het zo uit zichzelf gaat beginnen. Ik hoop dat alles “rustig”blijft tot morgen en dat we morgen kunnen beginnen met het echte verwerken.
Soory voor m'n lange verhaal, maar moest het even kwijt.
Liefs,
Ingrid
