hoe gaan jullie om met een miskraam?

• 

  sandra

  05-09-2007 21:48

  hallo

  ik weet een erg moeilijke vraag

  hoe hebben jullie het gedaan?

  hier hebben we ons kindje de naam junior*gegeven

  hij staat nu hier in een mandje met een doek erin in een klein glaasje met het knuffeltje wat ik al had gekocht

  we zijn bezig tenminste onze kennisen een plekje op het kerkhof te regelen

  hier kennen ze de wens niet dat ouders een zo,n klein kindje willen begraven dus het is nieuw hier

  ik heb samen met mijn man foto,s gemaakt van junior* waaronder op mijn hand

  ik heb er wat water in gedaan op advies van de gynecoloog om junior*iets langer te kunnen behouden tot het grafje geregelt is

  van de foto,s en de echo maken we een cd dus met de foto,s die paseren en een nummer erbij

  ook hier thuis krijgt junior*een eigen plekje met dingen die we op troostgeschenk hebben bestelt waaronder een engelbeeld met een vlinder

  voor ons maar ook voor de kinderen

  ik ben vanavond even ingezakt en heb geschreeuwt en gehuilt waarorm onze junior*niet bij ons mocht blijven aangezien junior*zo welkom en gewenst was

  de kinderen vooral de oudste begon ook te huilen en zo hebben we samen lang gehuilt

  dit doet echt pijn

  gelukkig was deze gynecoloog erg aardig en lief en begripvol

  mijn eigen gynecoloog heeft iets ergs gedaan maar dat vertel ik nog wel

  iets waardoor de pijn nog erger is

  ik moet het eerst verwerken

  liefs sandra
• 

  Pebbles mv 2 boys

  07-09-2007 21:46

  wij zijn er heel nuchter mee omgegaan. Ik was blij dat ik van te vooren al bloedverlies had. Dat was voor mij toch een teken dat er iets aan zat te komen. Ergens in je hoofd hou je er dan toch rekening mee en behoedt je jezelf om je heel erg te hechten. Ik wilde eerst de 12 weken doorstaan. Toen ik stolsels ging verliezen wist ik dat het over was.

  Mijn man en ik zijn blij dat mijn lichaam heeft aangegeven dat er iets niet goed was. Dat er waarschijnlijk iets met het vruchtje was. Wij wilden zo wie zo dit keer al meer onderzoeken laten doen (nekplooimeeting enz.). Wij hebben al twee kinderen en mochten we van te vooren horen dat er iets niet goed was dan hadden we zelf besloten de zwangerschap te beeindigen. Ik heb twee gehandicapte neefjes en zie hoe zwaar dit is en hoeveel dit van je eist.

  De avond voor de echo heb ik even gehuild, afscheid genomen. Wij bewaren de echo, de test en wat lieve kaartjes die we hebben gehad. Het vruchtje heb ik door de wc gespoeld. Ik heb het bekeken en toen weggedaan.

  Ieder gaat er op zijn manier mee om. Ik merk wel dat mensen bang zijn dat ik nog een klap ga krijgen omdat ik er zo nuchter mee omga. Tuurlijk heb ik moeilijke momenten. Als ik me bedenk dat ik eigenlijk 12 weken zwanger zou zijn op dit moment. Of als ik dikke buiken zie, of verhalen lees van mensen die in zelfde periode als mij uitgerekend zijn. Ik hou mezelf voor dat mijn tijd nog komt. En daar vind ik mijn rust in