Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Jeetje ik vind het wel steeds moeilijker dat ik niet zwanger ben. De gedachte aan dikke buiken en baby's doen de tranen opkomen. Elke keer denk ik: Ik had nu een mooie dikke buik moeten hebben. Net was ik aan het kijken voor een vakantie en eigenlijk had ik voor de prijs opgave 1 baby moeten invoeren maar ja die is er niet. Zo klote.
Sorry moest het even kwijt
Ik kan het me voorstellen. Het is ook niet niks en zeker niet als het je vaker achter elkaar gebeurt. Ik heb zelf (op andere vlakken hele goede ervaringen met 1e lijns psychologen. Misschien dat dat wat voor je is. Een psycholoog kan je helpen om de miskramen en alle gevoelens eromheen een plekje te geven, zodat je ook weer vooruit kunt kijken.
Veel sterkte in elk geval!
Gun jezelf de tijd meid! Ook ik kan mijn verdriet nog altijd niet verbergen als ik weer niet zwanger blijkt te zijn, als vrouwen vertellen dat ze wel zwanger zijn of als ik bedenk dat ons zoontje misschien wel nooit een broertje of zusje krijgt. En bij mij is mijn miskraam alweer 4 maanden geleden…
Bij jou is het allemaal nog zo vers en ook nog eens zo veel meer verdriet omdat het niet de 1e keer voor jullie is. Neem je tijd, praat er veel over en laat die tranen maar gaan. Het moet eruit meid…
Ik kan me heel goed voelen wat je bedoeld.
Ook ik heb een miskraam gekregen (inmiddels wel weer 9 wkn zwanger), maar ik denk nog steeds aan die miskraam, en hoever ik dan nu eigenlijk zou zijn. Ik denk ook hoe dichter de datum komt wanneer mijn kindje eigenlijk geboren had moeten worden ik het ook wel heel moeilijk zal hebben. Ik wens je heel veel sterkte toe, en hoop dat je gauw weer je geluk een beetje terug kan vinden.
Waarom is zwanger worden niet de normaalste zaak van de wereld, waarom kan daar zoveel verdriet bij komen?
Heej daan,
Ik weet precies hoe je je voelt 
Ik kan die dikke buiken echt niet verdragen en kindjes van bekende die in december geboren zijn rond mijn uitgerekende datum van de 1e miskraam ontwijk ik en wil ik echt niet zien.. Ik voel gewoon dat ik mezelf niet ben en neem mezelf hiertegen in bescherming, ik wil niet met het geen geconfronteerd worden wat ik heb en wel heel graag wil..
Ik loop ook bij een maatschappelijk werkster want zelf kan ik het niet verwerken heb echt een duwtje in de goede richting nodig..
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's