Lieve Pebbles,
Het is helemaal niet vreemd hoor dat je die emoties hebt. Je hebt een hele nare tijd achter de rug. Ik denk juist dat het heel goed is om je emoties hun gang te laten gaan. Opkroppen helpt echt niet.
Ik kan me heel goed voorstellen dat het gesprek met je leidinggevende heel erg moeilijk is geweest. Heeft het je wel opgelucht om erover te praten?
IK ben afwachting van de echo maandag a.s. Ik gaat naar omstandigheden best goed. Vorige week woensdag en donderdag had ik het moeilijk. Ik ben ook een dagje thuis geweest en ik heb het ook verteld op mijn werk. Ik was de laatste tijd al redelijk vaak ziek geweest en ik voelde me er beter bij nu ze wisten waarom ik thuis was. De reacties waren heel lief. Eigenlijk kan het niet goed zijn met het kindje, gezien de eerste positieve test half januari. Maar ik krijg steeds meet het gevoel dat er wel een kindje aan het groeien is. Ik ben intussen dagelijks misselijk, heb gevoelige borsten, aktijd een zeurderige ongi-pijn en ik heb zelfs het idee dat mijn buik opgezet is. Ik weet rationeel dat het allemaal niets hoeft te zeggen, maar toch. Verder heb ik ook nog geen druppel bloedverlies of rozige afscheiding gehad. Ik nu ik weer hoop heb dat het mss toch goed zit, lukt het me wat beter om die twee lange weken door te komen. Hoop doet leven, dat blijkt nu des te meer. Maar tegelijkertijd is het heel moeilijk te beseffen dat de kans er zeker is dat ik maandag bij de echo weer een enorme klap in mijn gezicht krijg. Manlief houdt zich voor dat het niet goed is ivm de angst als het idd zo is. Maar ik kan nog geen afscheid van deze zwangerschap nemen. Ook al weet ik dat ik volgende week het daardoor wel heel moeilijk kan krijgen.
Veel liefs.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
