Ik heb in totaal 6 miskramen gehad en ook de hele rataplan doorlopen van chromosomenonderzoeken en zoeken naar oorzaken en oplossingen via verschillenden ziekenhuizen. Ik ben in 2003 moeder geworden van een zoon bij wie gebalanceerde translocatie is vastgesteld, voor zijn komst 2 miskramen gehad, na deze zwangerschap nog eens 4 x. Alle onderzoeken hebben niets uitgewezen, wij vermoeden zelf nl een verband tussen de translocatie van onze (overigens gezonde zoon) en de vele miskramen. De laatste miskraam was einde 2006, toen hebben mijn man en ik eigenlijk besloten dat we geen medische molen meer in wilden en ons niet meer bezig gingen houden met het mogelijk nog krijgen van een 2e kindje. En dan gebeurt toch een klein wonder, in oktober 2007 toch weer zwanger, iets waar we niet meer op gerekend hadden en uiteraard een lange tijd vol spanning, leven van echo naar echo. Vorige week uitslag gehad van de vruchtwaterpunctie en hieruit bleek dat we een kindje krijgen met een normaal chromosomenpatroon, een kadootje! Inmiddels 17 weken zwanger en nu eindelijk een beetje gaan genieten van de zwangerschap.
Ik ken het verdriet van miskramen en heb ook ondervonden dat elke keer zwaarder wordt, ik hoop ook dat jullie dit bespaart mag blijven. Sterkte!