Hai ,
Ik ben franca en ben voor het eerst hier. En vind het een goede site. Wij zijn nu 1 jaar bezig om zwanger te blijven. In september vorig jaar werd ik voor het eerst zwanger maar eind nov bij de eerste echo hoorde ik dat het vruchtje gestopt was met groeien. Na 2 weken geccureteerd, dat was geen pretje emotioneel als lichamelijk niet. 10 dgn met buikpijn gelopen en toen de pijn weg was begon het na een paar dgn weer in dec.kreeg ik er nog een baarmoedermond ontstekeking boven op.
Januari gelukkig weer ongesteld was al lang blij dat het weer werkte me cyclus liep ook meteen goed. Want eind februari was ik weer zwanger. Weer het ziekenhuis gebeld en mocht met 8 weken komen. Maar dat werd dus met 6 weken omdat ik zo een pijn had in me buik, en bang was voor een miskraam mocht ik eerder komen. Ik lag daar en alles was goed er was ale een kloppend harjte te zien. Wij blij. 2 weken later wel blij maar toch ook een beetje bang en ja hoor en vruchtje was gestopt met groeien. Ben binnen een week weer geccureteerd. Dit keer ging het allemaal wat beter geen na pijn. 6 juni weer terug voor nacontrole de dag naderde en bijna 6 weken verder en nog niet ongesteld geweest begon me wel zorgen te maken en wilde geen test doen. 6 juni nacontrole en ja hoor daar was eindelijk dan iets van een bloeding, maar het wilde nog niet echt lukken. Bij de gyn gezeten en alles besproken me man was er niet bij want ik dacht ach ik ben daar zo weer weg. Omdat ik nu 2 miskramen heb gehad vond ze dat het onderzocht moest worden. Dus die dins na me menstuatie bloed prikken en dan wachten op de uitslag. 10 juli weer naar het ziekenhuis voor de eerste uitslag. Juli naderde en nog geen gevoel dat ik weer ongesteld moest worden een week voor ik naar het ziekenhuis moest kreeg ik een beetje buikpijn en ja ik blij het komt eindelijk op gang. Maar na een dag niets en 2 dgn ook niet, hmmm vreemd na 3 dgn begon de pijn erger te worden en die donderdag had ik zo een pijn dat ik bijna niet meer kon lopen en na de wc kon gaan plassen deed echt heel erg veel pijn. Dokter gebeld en langs komen zij gekeken en gevoeld ja je menstruatie komt op gang. Oke maar vanwaar die pijn dan?? Kon ze niet echt zeggen. Naarmate de avond vorderd werd het erger. Vrijdag pijnstillers gehad en gelukkig dat hielp. Maar nog steeds geen echte bloeding wel iets maar dat is zo weinig. Zaterdag kon ik gelukkig weer wat doen al deed het nog wel pijn maar minder en het bloedverlies dat kwam en ging weer.
10 juli de gyn. het eerste deel van het bloedonderzoek is goed geen vreemde dingen gevonden nu nog op het chromesonenonderzoek wachten. Met haar besproken over die pijn. Ja komt door die curretage en me baarmoeder moet herstellen als ik bij me volgende menstruatie weer zo een pijn heb dan moet ik het laten onderzoeken.
Ik wist dat ik nadat ik de gyn had gesproken op 6 juni dat ik een sowieso een 1/2 jaar moest wachten voordat we het weer gingen proberen maar dat ik dan ook nog zo een pijn heb bij het op gang komen van me menstrutie, daar baal ik van. Ik had gehoopt dat we eind sept weer mogen gaan proberen maar ik heb het gevoel dat het nog veel langer gaat duren allemaal.
Nou vraag ik me af of er meer vrouwen zijn die ook zo een pijn hebben bij het opgang komen van hun menstruatie nadat ze zijn curreteerd.
Franca