Afgelopen week mijn 20 weken echo gehad. We hadden ook gevraagd of ze naar het geslacht wilde kijken.
Veel mensen in onze omgeving en ook ikzelf waren er van overtuigd dat het een jongen zou worden. Na mijn 3e miskraam zeiden ook veel mensen kan het niet zijn dat het allemaal meisjes zijn geweest en dat je lichaam dat op een of andere manier neit accepteert. Voor mezelf had ik hier een hele veilige geruststelling in gevonden. Ik vond het wel een verklaring waar ik mee kon leven. Zeker toen ik weer zwanger werd en heel erg het gevoel had dat het weer een jongen werd kon ik mijn miskramen een pkekje geven.
Toen ze afgelopen week vertelde dat ze een meisje zag (al durft ze het niet met zekerheid te zeggen) moest ik alles even opnieuw verwerken. Het eerste wat door mijn hoofs schoot waren de miskramen. Als dit een meisje is wat was er dan tijdens de miskramen fout gegaan? Hebben we gewoon drie keer gewoon pech gehad? Allemaal vragen.
Gelukkig heb ik er die dag goed over nagedacht en alles op nieuw een plekje kunnen geven. Omdat de echoscopiste niet zeker was hebben we aankomende maandag nog een pretecho. Mijn man zegt namelijk wel een jongentje gezien te hebben.
Wat het ook is ik ben wel blij dat zij mij even heeft laten voelen dat het ook een meisje kan zijn en dat ik hierdoor alles opnieuw een plekje heb gegeven maar dit keer wel op de goede plek. Het is gewoon pech geweest en het heeft niets met geslacht te maken gehad.
Gr. Daan