en maar wachten tot je miskraam los komt :-(

• 

  Anne

  09-10-2008 13:19

  Hallo dames,

  Hier een erg ongeduldig iemand. Ik weet sinds 2 weken dat mijn “kindje” niet meer leeft. Echo met 6 weken gehad. Het hartje klopte. Echo met 11 weken liet zien dat het al 3 weken niet meer verder was ontwikkeld. Nu weer 2 weken verder. Het zit dus al 5 weken niet goed en ik vind het buitengewoon zenuwslopend!

  Heeft iemand van jullie ervaring in het wachten op je miskraam?

  Vertel me please hoe dat was. Ik lees alleen maar berichten dat de miskraam door bloeding wordt aangekondigd. Dit is echt om gek van te worden.

  Soms gaat het best hoor maar soms is het zoooooooo depri! Wel de hele tijd rugpijn, buikpijn, misselijkheid…..:-(

  Ik hoop snel op jullie reacties!!

  Groetjes Anne
• 

  pop

  09-10-2008 16:24

  Hallo Anne,

  Ik begrijp je ongeduld. Misschien kan ik je een beetje helpen met mijn ervaring? Lijkt erg op jouw verhaal; vruchtje met 6 wkn overleden, eerste bloedverlies pas met 10 wkn en ik verloor het vruchtje pas met 13 weken. Ik heb er dus 3 weken op moeten wachten.

  Ik had af en toe buikpijn maar wel doorlopend bloedverlies. Niet veel, maar het was er wel. Na 2.5 week kreeg ik s nachts erge buikpijn en omdat ik al een zoontje heb, herkende ik direct dat het weeen waren. Na een paar uur stevige pijn verloor ik in bed, de placenta en mijn vruchtwater. De buikpijn nam af en ik dacht dat dat het was. Ik had geen idee hoe het vruchtje eruit zou moeten zien en dacht dat dat vast wel ergens tussen dat bloed had gezeten. Na twee dagen begon alles weer opnieuw, alleen was de buikpijn nog erger. Ik nam pijnstillers en wachttte op wat komen zou, maar er gebeurde weinig. De pijn nam af, mijn buik voelde moe aan. Twee dagen later, op mijn verjaardag notabene, ging ik naar het toilet en kreeg hevige pijn in mijn schaambeen, ik hoorde een plons en daar lag mijn vruchtje. Een perfect rond balletje ter grote van een walnoot. Niet eng, alleen erg onrealistisch. Dat was het dan…

  Ik weet hoe graag je wil dat het uit je lichaam gaat. Heb geduld. Uiteindelijk gaf het mij wel een soort troost dat mijn lijf dit nog wel kon en ik dus niet gecurreteerd hoefde te worden. Deed mijn lijf toch nog iets goed. De pijn zal waarschijnlijk ineens toeslaan bij je, en je herkent het direct. Blijf rustig en laat alles over je heen komen. Meer kun je helaas niet doen.

  Heel veel sterkte…
• 

  Mxxx

  10-10-2008 23:34

  je verhaal is heel begrijpelijk, ik heb bewust gekozen voor een curretage omdatvoor mijn gevoel dat geestelijk “makkelijker” was ( is natuurlijk nooit makkelijk ). Ik heb de curretage niet ervaren als ernstig en na de curretage heb je zeker nog wat te verwerken maar ik vond het geen prettig idee om misschien nog weken met een overleden vruchtje rond te lopen. Mijn curretage was op 11 juni dit jaar en op 15 sept. had ik weer een positieve test, ben nu 8 weken zwanger.

  Misschien heb je iets aan mijn verhaal, in ieder geval heel veel sterkte meid en we weten hoe je je voelt !
• 

  moppie

  11-10-2008 09:09

  Vidn het erg voor je dat je een miskraam hebt gehad.

  Weet precies wat je meemaakt.

  Dec 2007 miskraam gehad bij 6 weken begonnen met bloedverlies.

  Mei 2008 10 weken zwanger alles leek goed te gaan. Echo en helaas geen kloppend hartje. Vanaf 8 weken gestopt met kloppen. Heb een paar dagen gewacht maar het kwam niet uit zichzelf los. Zelf de GYN gebeld voor een curretage. 2 dagen daarna gecurreteerd (viel me alles mee).

  Gelijk weer zwanger geraakt (zonder eerst ongesteld te zijn geweest) en momenteel 20 weken zwanger en alles gaat goed.