Eigenlijk houd ik helemaal niet van deelnemen aan een forum, maar ik heb (gelukkig voor hen) in mijn omgeving geen ervaringsdeskundigen.
Ik heb afgelopen weekend voor de tweede keer een miskraam gehad. Gelukkig heb ik al een zoontje van 2 jaar. Maar de wens voor een tweede kindje is duidelijk aanwezig.
Mijn zoontje is geboren via IVF. De twee zwangerschappen (+miskramen) die ik daarna heb gehad waren zonder hulp. Dat is meteen het probleem waar ik in mijn omgeving tegenaanloop. Mensen zijn erg lief tegen me, maar geven meteen aan dat ik blij mag zijn dat het dus ook “zonder hulp is gelukt”. Lief bedoeld, maar daar koop ik dus niets voor. Wat heb ik nu aan een zwangerschap zonder IVF als deze toch niet goed verloopt.
Momenteel zit ik echt helemaal in een dip. De uitgerekende datum van mijn eerste “spontane” zwangerschap komt er nu heel snel aan. (half februari) Nu komt daar deze miskraam bovenop. De uitgerekende datum van deze zwangerschap zou 15 september zijn. Treurig genoeg rond dezelfde datum als er twee collegae en een van mijn beste vriendinnen ook uitgerekend zijn. Ik zie daar nu al zo erg tegenop. Het is niet dat ik hen de zwangerschappen niet gun, want dat doe ik juist wel. Ik gun het mezelf alleen ook zo.
Ik heb zelf al wel weer nagedacht om toch weer een IVF-traject in te gaan. Mijn man bracht me echter weer aan het twijfelen. Hij vertelde me dat het misschien niet zo gemakkelijk zal zijn om een verwijzing te krijgen, omdat we nu twee spontane zwangerschappen hebben gehad.
Binnenkort wil ik in ieder geval wel een afspraak maken met de huisarts te maken om te kijken wat er verder nog mogelijk is.
Ik heb jullie niet echt iets te vragen, wil alleen even mijn verhaal kwijt. Ben overigens niet vergeten dat ik een hele mooie lieve zoon heb, die me heel erg steunt op zijn manier. Hij is pas twee, maar voelt feilloos aan dat er iets met mama aan de hand is. Hij is superlief. dat geeft de burger toch weer wat moed.