Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

miskraam na ongeluk...

  • Vampie mv M

    Hallo allemaal,

    Ik ben hier voor het eerst, dus zal me eerst even voorstellen.

    Ik ben Esther, woon samen in Nijkerk en hebben een zoontje Michael van 3,5 jaar. In oktober hebben we een vroege mk gehad (5/6 weken) en vanaf 26 november was ik al niet meer ongi (na die mk dus).

    Woensdag was ik 10 weken zwanger.

    We hadden net ons zoontje met de auto naar Hoensbroek gebracht omdat hij daar een paar nachtjes zou logeren en wij het een en ander in huis konden doen.

    Op de terugweg (bij rotonde leenderheide?) stonden we stil bij een stoplicht.

    Na 5 seconde wachten, hoorden we gierende banden en direct daarna een keiharde knal. Aangereden:(

    De gene die ons aan had gereden was met een busje en reed nog zo'm 80/90 km pu.

    De auto aan de achterkant helemaal in elkaar en in de auto alles van zijn plaats. Gelukkig droegen wij onze gordels (zoals altijd) maar toch ben ik helemaal dubbel voorover geklapt (zijkant van mijn nek doet nog pijn).

    Direct steken door mijn buik en shaken als een gek.

    Bang voor een mk natuurlijk na zo'n enorme klap…

    s'avonds toch maar de vlos gebeld en die probeerde het hartje te beluisteren.

    Dit lukte niet…

    Direct de volgende ochtend (gisteren) kon ik naar de gyn voor een echo.

    En zoals we al vreesden, bevestigde de gyn, dat het kindje is overleden:(

    Woendag moet ik weer heen voor een echo en dan kijken we wat te doen, ben ik dan nog niet gaan bloeden, dan wordt het volgende week nog verwijderd.

    Ik heb wel steeds krampen, maar nog geen bloeding.

    Je kunt wel begrijpen denk ik dat wij er helemaal kapot van zijn, ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog es huilen:(

    Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken…

    We waren er zo van overtuigd dat deze zwangerschap goed zou gaan, we maakten al allerlei plannen en verzonnen al namen…en dat dit…

    Ik heb wel medicijnen gekregen (oxasepam, als ik dit goed schrijf) om wat meer tot rust te komen…

    De tijd zal hopelijk het ergste verdriet verminderen.

    Sorry als mijn verhaal wat verwarrend is, ik ben er nog erg van onderste boven.

    Toch bedankt dat ik mijn verhaal hier kwijt kon!

  • Anne

    Oh meid, wat afschuwelijk voor je zeg…..vooral deze manier!

    Pfff, even geen woorden…..´k Wens je ontzettend veel sterkte met alles wat nog gaat komen én vooral om het weer een plaatsje te geven!

    Meelevende groet van Anne