Hoi,
Ik kreeg op 08 april toen ik 17 weken zwanger was een miskraam. Er werd bij de huisarts vast gesteld dat mn baarmoedermond open stond en zodoende de miskraam in gang getreden was. Op dat moment was ik alleen. M'n huisarts heeft gebeld naar de gynaecoloog om nog een echo te laten doen om het te controleren. Ik werd binnen een half uurtje terug gebeld door de gynaecoloog dat ik niet meer hoefde te komen. Ik moest maar gewoon naar huis gaan en mn kindje af laten komen. Dit door dezelfde gynaecoloog die vond dat ik maar 10 weken en 6 dagen zwanger was terwijl ik eigenlijk al 16 weken was. Het bleek dat het kindje zo vroeg al groei-achterstand had.
Ik ben naar huis gegaan en heb gewacht tot mn vriend thuis kwam. Om half 7 's avonds begonnen de weeën. Nog geen half uurtje later was Ronin er. 10 Vingertjes 10 teentjes en een prachtig koppie! Hij was helemaal compleet inclusief nageltjes… Een zware schok zo met zn tweetjes…
De dag erna heb ik Ronin meegenomen naar de huisarts. Hij schrok bij de aanblik van onze zoon. Hij had niet verwacht dat hij al zo “af” zou zijn…
Nu ben ik 5 weken verder… Na 25 dagen werd ik terug ongesteld.
Ik zal Ronin nooit vergeten mede doordat we hem begraven hebben fotoos hebben gemaakt. Maar mijn drang naar mn kndje is heel erg groot. Ik zou niets liever willen dan terug zwanger worden. Het was dan ook een teleurstelling dat ik niet gelijk terug zwanger was…Je hoort vaak vrouwen die gelijk na hun miskraam terug zwanger zijn. Vaak zeggen mensen ook dat je in de eerste 2 maanden na je zwangerschap nog het vruchtbaarst bent…
Het probleem is dan ook dat mn buurvrouw, mn schoonzus en 3 directe collega's van mij met een mooi rond buikje lopen..