Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
nonnie
Hallo allemaal,
Ik zal me even voorstellen ik ben manon ben 30 jaar. Ik post dit verhaal om het van me af te schrijven, maar ook om al is het 1 iemand te besparen wat mij overkomen is.
In mei kwam ik er achter dat ik zwanger was, ik was in de wolken, we waren al 5 maanden bezig dus niets te vroeg. Na 8 weken zou ik een inwendige echo krijgen (vlak voor mijn vakantie).
Helemaal ingesteld om een hartslagje te zien gingen mijn man en ik naar de verloskundige. Er was geen hartslag, volgens de verlosk. had ik me waarschijnlijk verrekend en ik moest na mijn vakantie maar bellen voor een vervolgecho. Ik wist gelijk dit zit niet goed, want ik ken mijn cyclus.
Nou je kunt al invullen hoe mijn vakantie geweest is. Het positieve daarvan was wel dat ik voorbereid voor elk senario naar de verlosk zou gaan.
We zijn eerder teruggekomen van de vakantie omdat we het allebei niet meer hielden. Ik kon dezelfde dag nog bij de verlosk. terecht voor de echo.
En helaas foute boel, het vruchtje groeide niet meer alleen mijn vruchtzak en water nog wel. Ik wist dat ik het op de natuurlijke manier wilde laten komen.
Met 12 weken op 4 juli begon eindelijk het bloeden, de verlosk. belde iedere week om de vorderingen te volgen en had me uitgelegd waar ik op moest letten. Het zou gelijk staan aan een zware menstruatie en
wat erger zijn omdat ik rond de 12 weken was. Ik vloeide matig en op een gegeven moment kwam er iets, ik noem het een stukje kipfilet, los. Nou dat was het dan volgens de verlosk. ze vroeg nog of ik tevreden was met de telefonische consulten en of ik bij een volgende zwangerschap me weer zou aanmelden bij hun. Ik dacht nog wat raar dat er geen echo word gemaakt om te kijken of ik helemaal schoon ben, maar goed het is de eerste keer en je wilt niet zeuren.
Begin september was ik nog steeds niet ongesteld geworden tijd voor aktie.
Maandag 7 september belde ik naar de huisarts voor een afspraak ik kon de 10e terecht. Nou goed een paar dagen langer kan dan ook nog wel.
s'middags toch maar de verlosk gebeld en verteld dat ik nog steeds niet ongesteld was, ik moest een test doen als ie negatief was moest ik naar de huisarts als ie positief was mocht ik me weer bij hun aanmelden. Uit mijn werk gelijk een test gehaald, en ja hoor streepje ik ben zwanger. De volgende 2 dagen ook nog getest maar streepje werd iedere dag lichter.
Donderdag bij huisarts verteld, nou mevr van harte u bent weer zwanger een streepje is een streepje.
Zaterdag geen streepje meer, maandag huisarts gebeld, goh mevr wat vervelend voor u maar het is nog zo pril dus u moet maar afwachten tot u weer ongesteld word. Ik ben boos geworden wilde bloedonderzoek, echo weet ik wat, dat kon niet want er zou nog niets te zien zijn. Ik moest anders maar contact opnemen met mijn gynecoloog.
Ik gebeld naar het ziekenhuis ik kon 21 sept terecht voor een echo.
Het was gelijk duidelijk foute boel, a-typische beeld zoals de mevrouw van de echo mij vertelde. Er is wat gebeld naar een ander ziekenhuis want er was geen gynecoloog in huis. Ik moest nog een urinetest doen, als die positief was zou het een buitenbaarmoederlijke zwangschap kunnen zijn en moest er een bloedtest volgen, zoniet (negatif) dan moest ik het maar afwachten.
Hij was negatief dus ik moest het maar afwachten en zou zo naar huis gestuurd zijn. Ik heb vriendelijk verteld dat ik daar geen genoegen mee zou nemen.
Dankzij deze lieve vrouw kon ik mits ik een paar uur wilde wachten in het ziekenhuis een gyn spreken.
Hij zag de foto's van de echo en was zo eerlijk om mij te zeggen dat hij zulke foto;s nog niet eerder had gezien en dat hij het niet wist. Er is gelijk bloedonderzoek gedaan waaruit bleek dat ik nog steeds hcg in mijn bloed had en dit tergent langzaam aan het afnemen was. Samen besloten om te curreteren.
Ik heb 30 sept een curretage gehad, en wat bleek het was een incomplete miskraam. Ik ben tussentijds helemaal niet nog een keer zwanger geweest, er zaten gewoon nog, volgens de chirurg heel veel resten in mijn baarmoeder.
Hoezo zware inschattingsfout.
Ik heb 4 weken gewacht op mijn miskraam en daarna heb 13 weken met een incomplete miskraam rond gelopen, en als ik mijn mond niet had opengetrokken liep er nu nog mee rond.
Ik ben nu lichamelijk maar vooral geestelijk aan het herstellen. Ik ben niet zo zeer verdrietig vooral heel erg boos.
Laat dit een les zijn voor iedereen die dit leest.
luister naar je lijf, jij kent het het beste. En zeur net zolang tot je gehoord wordt.
sorry het is een hele lap geworden, maar ik ben het kwijt.
groetjes Manon
