Hallo allemaal, ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Wendy de moeder van Senna, mijn zoon van 6 jaar. Op 4 oktober ben ik met spoed geopereerd aan een gesprongen eileider waar mijn kindje zich genesteld had. Na onderzoek is gebleken dat de foetus (9weken en 1 dag) verder in orde was maar zijn weg naar de baarmoeder niet kon vervolgend oor een grote cyste in de eileider.

Ben nu een aantal weken verder en inmiddels ongesteld geweest. We mogen weer proberen zwanger te raken maar dat brengt enorm veel angsten met zich mee. Ik ben de hele dag bezig met of ik niet teveel buk, of mijn broek en riem niet te strak zitten of ik niet te hard de trap af ren, teveel schud met mijn buik etc etc. Ik ben gewoon zo bang dat het weer mis gaat. Ik van nature een nuchter mens dus ik weet ook wel dat het “stom” is maar steeds weer betrap ik mezelf op deze gedachten. Zelf een simpele handeling als mijn schoenen aandoen brengt bij mij al de gedachte naar boven dat ik mijn buik dan teveel buig waardoor er eventueel een eitje niet verder kan en terugschiet naar de eileider ofzo

Het feit dat ik ook steeds aan de binnenkant steken en krampen voel werkt niet mee. Gisteren heb ik mezelf zo gek gemaakt dat ik dezelfde pijnen had als voor de operatie.

Is het normaal dat ik deze angsten heb en ook dat ik toch steeds nog ongmak in mijn buik voel?