Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

Onzekerheid

  • Floor33

    Moet ook even mijn hart luchten. Na bijna 1,5 jaar met de pil gestopt te zijn en al een afspraak bij de gynaecoloog bleek ik toch zwanger te zijn!!!! We waren zo blij, hoewel ik er ook nog niet te veel van durfde te genieten: er kon nog zoveel mis gaan. Nadat ik al vrij snel wat oud bloed begon te verliezen, werd dit na ruim 2 weken wat helderrood. Op 2 maart toch een echo gemaakt, waarop een kloppend hartje werd gezien, maar ik was er eerlijk gezegd niet gerust op (het was te klein). 3 dagen later begonnen de buikkrampen en weer 2 dagen later terwijl we in een restaurant zaten hevig bloedverlies. We waren erg verdrietig, ik heb mijn man nog nooit zo zien huilen. Ondanks dat ik verdrietig was voelde ik me redelijk die week, ik kon het allemaal nog wel relativeren. Nadat het hevige vloeien na een aantal dagen was gestopt, begon het na 1,5 week weer heel hevig en uiteindelijk op 30 maart curretage gehad (dit is me overigens erg meegevallen). Lichamelijk was ik snel en goed hersteld, maar toen kwam de emotionele kant.

    Toen we voor het eerst bij de gynaecoloog waren (ivm 2e keer vloeien) ook doorgesproken dat ik mogelijk toch al 3x eerder een miskraam heb gehad (pijnlijke borsten etc, overtijd, daarna hevig voeien, maar nooit getest omdat ik altijd al onregelmatig ongesteld was). Dus dan zou dit al de 4e keer achter elkaar zijn. Gynaecoloog wilde toch na de curretage verder onderzoek doen. En daar zijn we nu mee bezig. Er is bloed geprikt, wordt chromosoomonderzoek gedaan en de bedoeling is dat ik met Clomid ga starten. Erg fijn om te weten dat ‘er aan gewerkt’ wordt en dat mensen je willen helpen. Maar het lijkt wel of ik steeds verdrietiger wordt en bang ben dat we nooit een kindje in onze armen zullen houden. Alle clichés zijn gewoon waar, boosheid, woede, verdriet, angst , blij zijn voor een ander die zwanger is of wel kinderen heeft, maar intussen het ook niet uit kunnen staan. Ik ben blij te lezen dat er hier ook mensen zijn bij wie het uiteindelijk goed is gekomen, en hoop dat dit bij ons ook zal lukken. Over 2 weken weer naar de gyn en hoop dat alle bloeduitslagen goed zullen zijn.

    Moest even mijn verhaal kwijt.

    Verder wens ik iedereen heel veel sterkte en geluk.

    Floor

  • Emmetje

    Wat heftig zeg! Zit hier met kippenvel na het lezen van je verhaal.

    Ik kan me best voorstellen dat je blij bent dat mensen je helpen, maar dat je ergens ook een angst houdt. Dat is ook logisch toch?

    Ik hoop echt dat het goed komt bij jullie. Succes bij de gyn!