Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Hallo
Ik was 17 weken en 4 dagen zwanger toen ik bloedverlies had, ik maakte mij geen zorgen en dacht zeker niet aan een miskraam. Ik ben pas de dag erna binnen geweest op de materniteit en toen de gynaecoloog keek vond ze geen harttonen meer en lag de foetus al helemaal in een bolletje gedraaid, en volgens haar zou het al een week dood in mijn buik gezeten hebben, dit was een donderslag bij heldere hemel. Ik had nooit geen pijn gehad enkel dat kleine beetje bloedverlies. De dag heeft de gynaecoloog 4 pillen meegegeven waarvan ik er 's avonds 2 vaginaal moest inbrengen dit om de weeën op te wekken en na een uur kwamen ze al en enkele uren later werd ons zoontje geboren. Ik heb hem nog een kwartiertje in mijn armen gehouden om afscheid te nemen.
Het is hard om op de normale manier te bevallen want alle verlangen is weg.
Ik hoop dat ik dit vlug een plaatsje kan geven in mijn leven want momenteel denk ik er voortdurend aan en ween ik veel.
Was dit bij jullie ook zo?
Ik heb begin december een kindje gekregen met 16 weken zwangerschap. Ons zoontje was waarschijnlijk met dertien weken al overleden. Dat terwijl ik met 12 weken en 3 dagen nog een echo had gehad waarop een bewegend kindje met kloppend hartje te zien was!
Ik kan je dus nog niet vertellen hoe het zal voelen als je weer zwnager bent. Ik weet wel dat “de magische” 12 weken grens niet meer zo magisch zal zijn voor ons. Eerst maar afwachten tot ik het kindje voel bewegen.
Het lijkt me wel heel eng om weer zwanger te zijn, toch gaan we er al weer voor.
Ik kan je dus nog niet echt verder helpen;
Hoi,
Helaas bij mij hetzelfde verhaal. Met 16 weken bevallen van een zoontje. Met 12 weken nog een gezonde harttoon gehoord, maar waarschijnlijk is hij een week daarna overleden. Nooit bloed verlies gehad of iets anders. 12 Oktober is hij geboren na weeenopwekkers in het ziekenhuis. Nu proberen we weer zwanger te worden, maar het is nog niet gelukt. Wil ik het te graag? Ik weet het niet meer. Het verdriet blijft…..en de hoop om snel zwanger te worden is erg groot!
Saskia
Hai Wendy,
Inderdaad heb ik na de bevalling nog een nacurrettage gekregen omdat de placenta niet vanzelf wilde komen. Daar heb ik gelukkig niet veel last van gehad. Het kindje is onderzocht, maar daar is niets uitgekomen. Aan de ene kant ben ik daar blij om, maar aan de andere kant, waarom is hij dan gestorven?
Heb jij ook een curretage gehad?
Gr. Saskia
Saskia
Ja ik heb ook nog een gekregen ook omdat de placenta niet wilde meekomen, heb er ook niet veel last van en ben blij dat ik dit nog heb gekregen want nu zal het zeker allemaal weg zijn.
Bij ons juist hetzelfde ook niets uit het onderzoek gekomen. Ja het is inderdaad met een dubbel gevoel.
Heb jij je kindje nog mogen zien of vast houden na de bevalling?
Had jij lang last van bloedverlies na de curretage?
Wat ik mis is het verlangen dat plots van de een op de andere seconde weg is.
Groeten Wendy
Hoi Wendy,
Ja, we hebben hem gezien en er foto's van gemaakt en we mochten hem zolang bij ons houden als we wilden. Heel fijn vonden we dat. Ik kijk (nu) nooit naar de foto's, maar ben blij dat ze er zijn!
Ik heb ook een verlangen, een heimwee gevoel wat niet weggaat. Soms gaat het goed, maar we zijn wel erg bezig met zwanger worden en dan lukt het natuurlijk niet. Iedereen om ons heen krijgt een kindje momenteel, er liggen 5 geboortekaartjes in huis, veel te confronterend, maar ja, het is wel zo.Morgen zou mijn uitgerekende datum zijn…..
Het was ook ons eerste kindje en ik had altijd gedacht dat het een jongen zou zijn. Dus ook gelijk gehad……
Hoe gaat je man/vriend ermee om eigenlijk?
Groetjes Saskia
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's