benieuwd

• 

  Wendy

  21-02-2008 19:30

  Hallo Saskia

  Mijn vriend zal het vlugger verwerken dan ik, maar ik denk dat dit wel normaal is want het zat in onze buik. Veel zegt hij er niet over maar ik denk wel dat hij er nog veel mee bezig is maar dit niet aan mij durft te tonen omdat hij weet dat ik er nog veel om huil.

  Bij ons zou het ons 2de kindje zijn. Ze zouden maar 14 maanden verschillen in leeftijd. Ons dochtertje Aury doet ons wel weer lachen en ik besef ook dat ik voor haar moet verder gaan met mijn leven. Ik begrijp dat het in jou geval nog zwaarder moet zijn aangezien het jullie eerste kindje zou zijn.

  Maandag moet ik terug beginnen werken en zie er eigenlijk wel tegenop want de laatste tijd is het er niet meer leuk, maar ja we zullen wel zien zeker.

  Ik hoop voor jou dat je vlug terug zwanger bent en dat alles dan positief verloopt.

  Ik weet dat het makkelijk praten is van probeer het eventjes van je af te zetten, maar soms wil je het te graag en dan lukt het niet. Een weekendje op verlof kan soms wonderen doen.

  Ik ben blij dat ik iemand gevonden heb die juist hetzelfde meemaakt als ik, onze vrienden steunen ons wel maar tenslotte weten ze niet wat wij meemaken.

  Morgen zal denk ik een zware dag voor jou worden aangezien dat je dan uitgerekend was, maar blijf positief denken het geluk zal je jullie zeker nog tegemoet komen.

  Nog een vraagje, had jij lang bloedverlies na die curretage?

  Groetjes en ik zal morgen aan je denken.
• 

  saskia

  21-02-2008 20:00

  Hoi Wendy,

  Wanneer is het precies gebeurd bij jou eigenlijk? Ik weet niet of het verdriet meer of minder is als je al een kindje hebt. Je hebt natuurlijk veel liefde en afleiding van jullie dochtertje, gelukkig maar aan een kant…., maar verdriet blijf je houden in stille momenten!

  Ik ben zelf na 2 weken weer aan het werk gegaan, maar phoe, dat was eigenlijk te snel! Dus voorzichtig doen hoor.

  Ik had nog wel een tijdje last van bloedverlies, zeker een week en daarna af en toe nog een ‘scheut’. Vooral na een warm bad.

  We zijn laatst op Cyprus geweest, was heerlijk en ook in mijn vruchtbare periode, maar helaas niet zwanger geworden!

  Morgen moet ik gelukkig werken…in ieder geval afleiding.

  Succes met werken, zijn je collegae niet zo aardig of bevalt het werken daar niet meer?

  Groetjes Saskia
• 

  Wendy

  21-02-2008 22:54

  Saskia

  Wel zondag was het een week geleden dat we te horen kregen dat er geen hart toontjes meer te bespeuren waren en de dinsdag erop ben ik dan bevallen van ons zoontje, dus het is nog maar anderhalve week geleden.

  Ja natuurlijk dat verdriet blijven we ons hele leven mee dragen.

  Ik ga het zeker voorzichtig aandoen met het werk, gelukkig is het geen zwaar werk (bediende) maar het is wel stressy werk en dat zorgt ook soms voor problemen.

  Het zal inderdaad voor wat afleiding zorgen dat je morgen moet werken.

  Mijn job doe ik graag maar het is de mentaliteit die er heerst. Na mijn bevallingsverlof en ouderschapsverlof werd ik een andere plaats toegewezen en moest ik andere taken vervullen dit terwijl ik er al 7 jaar werk en mijn vervangster die er pas een jaar werkt verdient al meer dan mij, en ik deed vroeger mijn en haar werk samen. Ik vind dit niet eerlijk en ben aan het uit kijken naar ander werk.

  Mijn baas heeft zelfs niet 1 keer gebeld sinds ik ons kindje verloor, ik vraag mij af of die mens uberhaupt gevoelens heeft. Dit getuigt van weinig respect! Maar ja ik probeer er mij niet te veel van aan te trekken en doe gewoon mijn werk, we zullen wel zien.

  Hoe reageert jou man/ vriend er eigenlijk op?

  Vele groetjes Wendy
• 

  saskia

  22-02-2008 16:23

  Hoi Wendy,

  Wat flauw is dat toch van werkgevers, ik vind dat moeders (vrouwen) toch veel de dupe zijn hoor. En heel slecht dat je werkgever je niet gebeld heeft. Ik werd gelukkig overspoeld door kaartjes en telefoontjes! Dat heb je ook nodig! Hopelijk kan je snel een andere leuke baan vinden.

  Ik zelf sta voor de klas en de kinderen vonden het ook heel erg, hoewel ze het natuurlijk wel snel vergeten zijn. Maar ja, dat zijn kinderen en geen volwassenen!

  Mijn vriend zegt er niet zo veel meer over. Hij wist eigenlijk ook niet dat het vandaag de uitgerekende datum was. Soms baal ik daar wel van als ik weer verdrietig ben, aan hem merk je niets meer. Maar ja, dat is nou eenmaal het verschil zoals jij ook al zei!

  We zijn nu wel met ovulatietesten begonnen omdat ik niet precies weet wanneer mijn eisprong plaatsvindt. Is best spannend!

  Succes maandag, ik hoop dat je veel positieve aandacht krijgt van je collegae!!

  Groetjes Saskia
• 

  saskia

  25-02-2008 12:41

  Hoe is je eerste werkdag gegaan??

  Groetjes Saskia
• 

  Wendy

  25-02-2008 20:48

  Hoi Saskia

  Het viel nog redelijk mee, natuurlijk kwamen de emoties weer boven maar ja dat is normaal hé. Mijn baas heeft me dan even apart gesproken en zei als ik er wil over spreken dat ik bij hem terecht kon en zo, maar ik ga toch liever met mijn problemen bij iemand anders hoor.

  Heb wel aan u moeten denken en heb zelfs over u gesproken tegen één van mijn collega's, nl. dat het helpt als iemand in dezelfde situatie zit en daarmee dan kunt praten of schrijven.

  Morgen zal het beter zijn dan is mijn oude werkgever er en die steunt mij goed.

  Hoe is het met jou?

  Groeten Wendy
• 

  saskia

  26-02-2008 11:17

  Hai Wendy,

  Dat je baas toch naar je toegekomen is! Kan me voorstellen dat je liever naar iemand anders toe gaat, maar toch wel fijn dat hij het gedaan heeft. Heel normaal dat je emoties weer boven kwamen. Zodra ik over de drempel stapte van mijn werk, toen de eerste keer na de miskraam, begon ik al te huilen.

  Hier gaat het redelijk. Van een zonnige dag kan ik wel weer vrolijk worden. Maar vandaag is het erg somber hier! Ik ben wel erg bezig met zwanger worden. Waarschijnlijk moet ik komend weekend ongesteld worden en dat hoop ik natuurlijk niet, maar ik heb ook absoluut geen zwangerschapsverschijnselen, dus de menstruatie zal wel komen helaas.

  Kom je uit Belgie eigenlijk?

  Groetjes Saskia
• 

  Wendy

  26-02-2008 21:05

  Hoi Saskia

  Ja ik kom inderdaad uit België uit het verre West Vlaanderen. Verder dan Sluis en Amsterdam ben ik nog niet geweest in Nederland. Ja het weer zit hier ook niet echt mee, maar ja wat doe je eraan é.

  Wel ik hoop echt voor jou dat je maandstonden niet door komen, dat je nog geen zwangerschapsverschijnselen hebt wil niet zeggen dat je daarom nog niet zwanger ben hoor. Bij beide heb ik nooit zwangerschapsverschijnselen gehad buiten een dikke buik en vlugger moe zijn, ik voelde me zelfs altijd kiplekker. Je mag de moed niet verliezen hé we zijn morgen pas woensdag dus nog geen weekend, ik zal in alle geval aan jou denken en voor je duimen (hopelijk helpt het en stel ik je dan niet teleur).

  Ik denk eraan om eens langs te gaan bij een psycholoog, ik dacht alles in mijn eentje te kunnen verwerken maar het is toch zwaarder dan ik dacht hoor. Heb jij dit op je eentje een plaatsje kunnen geven in je leven?

  Je mag me anders gerust op mijn email adres mailen hoor dat is misschien voor makkelijker, je hoeft natuurlijk niet hoor.

  Ons email adres is: kristof-wendy@telenet.be

  Vele groetjes

  Wendy
• 

  pluisje

  28-02-2008 15:01

  Hoi, in juli 2006 ben ik bevallen met 22wkn en 3 dagen nadat we met de 20 wkn echo erachter kwamen dat onze zoon een zeer ernstige hartkwaal had,wij kregen te horen dat we een beslissing moesten nemen, verder gaan of zwangerschap afbreken. Wij hebben de keuze gemaakt om de zwangerschap af te breken omdat we deze ellende onze zoon niet aan wilde doen (als hij het al zou overleven).

  Een zware tijd gehad, te kort afscheid kunnen nemen en veel zwangeren om me heen. Nog een curretage erachteraan na 6 weken.Maar je moet toch verder,hoewel er geen dag voorbij gaat dat ik aan ons kleine ventje denk.

  En nu…….. zijn wij de trotse ouders van ons manneke van 14 weekjes.

  Ik wens je heel veel sterkte en geluk toe.