Hallo dames,
Ik ben helaas ook nieuw hier op de site.
In juli jl. hebben wij een miskraam gehad. Ik zou op dat moment 9 weken moeten zijn, maar het vruchtje was niet groter dan 8 weken.
Heb ik het ziekenhuis gelegen om het via medicijnen te laten verwijderen, In het begin kon ik er wel goed mee omgaan. Maar nu wordt het me echt allemaal teveel.
Ik ben er nu weer zo mee bezig, maar ik probeer het dagelijks van me af te zetten. Verder probeer ik er veel over te praten, maar mensen die het niet zelf meegemaakt hebben ,weten niet eens waarover ze praten. Ze zeggen ik begrijp je verdriet, nee dat begrijpen ze niet. Ze zeggen ook, wees blij dat je nog zwanger kunt raken, ook dat is een opmerking waar ik niet op zat en nu nog niet zit te wachten. Na anderhalf jaar bezig te zijn geweest, was het in mei eindelijk zover… Wij waren zwanger. Maar in Juli kregen wij het vervelende nieuws te horen!!!!!!!!!!!
Nu zijn we inmiddels alweer een kleine 3 maanden verder, en ben nog steeds niet zwanger. Vorige week dinsdag wel weer een hormoonspuit gehad, om de ei sprong op te wekken, waardoor ik 2 oktober dus vruchtbaar was. Nu is het nog maar afwachten. Volgende week woensdag mag ik gaan testen.
Zo nu heb ik mijn verhaal een beetje aan jullie kunnen vertellen, en ik hoop dat er meiden zijn die hier met mij over kunnen en willen praten. Zodat ik het toch een beetje kwijt kan bij andere die dit meegemaakt hebben.
Ik hoop dan ook echt dat er meiden zijn, die met mij willen mailen.
liefs J.